دو قطره واکسین پولیو؛ تلاش‌های یک رضاکار برای محافظت از اطفال
ننگرهار، افغانستان (۶ دلو ۱۴۰۳) – منطقه دامان در ولسوالی بهسود ولایت ننگرهار، که بیشتر باشندگان آن بی‌جا شدگان و مهاجران بازگشته هستند، یکی از ساحات حساس از نظر شیوع ویروس پولیو محسوب می‌شود.
در این منطقه، یک رضاکار ۳۵ ساله به نام زاهدالله از هفت سال گذشته بدین‌سو در خط نخست مبارزه با پولیو فعالیت می‌کند. او عضو تیم پنجم در کلستر ۵۹ است و همراه با همکارانش نقش کلیدی در موفقیت کمپاین‌های واکسین پولیو دارد.
لحظه یک تصمیم مهم
زاهدالله می‌گوید که آغاز تلاش‌هایش برای محافظت از اطفال در برابر مرض پولیو یک تصادف نه، بلکه یک تصمیم آگاهانه بود که پس از مشاهده یک صحنه دردناک گرفت.
او می‌گوید: «سال‌ها پیش، روزی در قریه خودم طفلی را دیدم که به دلیل مرض پولیو هر دو پایش فلج شده بود. او به سختی ویلچرش را حرکت می‌داد، در حالی که در چشمانش اشتیاق بازی با همسالانش دیده می‌شد، اما نمی‌توانست کاری انجام دهد. این صحنه مرا عمیقاً متأثر ساخت و همان لحظه تصمیم گرفتم که با این مرض مبارزه کنم تا دیگر اطفال به چنین سرنوشتی دچار نشوند.»
از آن روز به بعد، زاهدالله در خط مقدم کمپاین‌های واکسین پولیو قرار دارد. او همراه با تیمش در مناطق مختلف ولسوالی بهسود با تعهد و احساس مسئولیت کار می‌کند و باور دارد که تلاش‌های او و سایر رضاکاران بهترین سرمایه‌گذاری برای حفاظت از اطفال و آینده‌ای روشن‌تر است.
رضاکارانی مانند زاهدالله نه تنها علیه مرض پولیو مبارزه می‌کنند، بلکه الگویی الهام‌بخش برای توسعه پایدار در جامعه نیز ارائه می‌دهند. © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۳
قدرت آگاهی‌دهی عمومی
زاهدالله ایجاد اعتماد میان مردم و افزایش آگاهی آنان درباره واکسین پولیو را کلید موفقیت می‌داند.
او می‌گوید: «سطح آگاهی مردم نسبت به گذشته افزایش یافته و اکنون خطرات مرض پولیو و فواید واکسین را درک می‌کنند. این تغییر نتیجه فعالیت‌های گسترده آگاهی‌دهی توسط کارمندان صحی و رضاکاران است و همچنین معلومات مهم از طریق رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شود.»
به گفته او، باشندگان منطقه اکنون همکاری گسترده‌ای با کمپاین‌های واکسین پولیو دارند و در نتیجه، همه اطفالی که زیر پنج سال عمر دارند، واکسین دریافت می‌کنند.
با این حال، او تأکید می‌کند که منطقه دامان در ولسوالی بهسود همچنان نیازمند توجه جدی است، زیرا احتمال انتقال و شیوع ویروس پولیو در این منطقه بالا می‌باشد.
او توضیح می‌دهد که بسیاری از باشندگان این ساحه بی‌جا شدگان و مهاجران بازگشته‌اند که خطر انتقال ویروس پولیو را افزایش می‌دهد. به علاوه، برخی خانواده‌ها نیز در ابتدا از واکسین کردن اطفال‌شان خودداری می‌کردند.
وی به طور نمونه از خانواده محمد حسن یاد می‌کند که به دلیل معلومات نادرست، فرزندان خود را واکسین نمی‌کرد. اما زاهدالله و تیمش معلومات دقیق و همه‌جانبه در مورد واکسین پولیو به او ارائه کردند و اکنون او با اشتیاق کامل فرزندانش را واکسین می‌کند.
محمد حسن می‌گوید: «قبلاً به دلیل معلومات نادرست، اطفالم را واکسین نمی‌کردم، چون فکر می‌کردم واکسین ضرر دارد. اما وقتی تیم واکسیناسیون به رهبری زاهدالله آمد و همه چیز را به تفصیل برایم توضیح داد، فهمیدم که پولیو یک مرض خطرناک است و یگانه راه جلوگیری از آن، واکسین می‌باشد.»
او می‌افزاید، اکنون با اطمینان کامل اطفالم را واکسین می‌کنم و به خانواده‌های دیگر نیز توصیه می‌کنم که فرزندان‌شان را واکسین کنند تا از این مرض در امان بمانند.
نتیجه‌گیری
رضاکارانی مانند زاهدالله نه تنها علیه مرض پولیو مبارزه می‌کنند، بلکه الگویی الهام‌بخش برای توسعه پایدار در جامعه نیز ارائه می‌دهند.
به لطف تلاش‌های او و تیمش، اکنون مردم ولسوالی بهسود نه تنها از خطرات مرض پولیو آگاه شده‌اند، بلکه از کمپاین‌های واکسیناسیون نیز حمایت می‌کنند تا اطفال‌شان مصون بمانند.
در نهایت، تبادل معلومات و تلاش‌های اجتماعی می‌تواند تغییرات جدی و مؤثری در مبارزه با پولیو ایجاد کند.
هر خانواده و هر فرد باید بخشی از این مبارزه باشد، زیرا تنها با همکاری مشترک می‌توانیم گام‌های پایدار و مؤثری برای محو پولیو و حفاظت از همه اطفال برداریم.
