محمد عمران؛ مبارز خستگی‌ناپذیر در برابر پولیو
ننگرهار، افغانستان (۱ دلو ۱۴۰۳) – هنوز پرتوهای صبحگاهی آفتاب در قریه خوگاخیل ولسوالی گوشته کاملاً نتابیده بودند که محمد عمران صندوق واکسین را بر شانه انداخت و از خانه بیرون شد.
او که با گام‌های استوار به سوی هدفش پیش می‌رفت، اطفال را در کوچه‌های تنگ قریه می‌دید که با شادی در برابر خانه‌های‌شان مشغول بازی بودند.
با دیدن این صحنه، احساس خوشی در دلش موج زد و با خود گفت: «من مسئولیت بزرگی را به دوش دارم. اگر این اطفال از مرض پولیو در امان نمانند، روزی شادی‌های‌شان خاموش خواهد شد.»
محمد عمران که حدود ۳۰ سال دارد، از شش سال به این‌سو به‌عنوان یک واکسیناتور فعال در این منطقه فعالیت می‌کند. او که در رشته نرسینگ تحصیل کرده، واکسیناسیون اطفال منطقه‌اش را بر هر وظیفه‌ی دیگری ترجیح داده است.
امروز نخستین روز کمپاین واکسین پولیو است و این روز برای او اهمیت ویژه‌ای دارد. با رسیدن محمد عمران به محل تطبیق واکسین، دیگر همکارانش نیز آمدند و برای واکسیناسیون اطفال آماده شدند. گروه‌گروه والدین همراه با فرزندان‌شان به محل واکسیناسیون می‌آمدند.
محمد عمران که با مهربانی قطره‌های واکسین را در دهان اطفال می‌چکاند، گفت: «حدود شش سال پیش، وقتی برای نخستین بار به‌عنوان واکسیناتور کارم را آغاز کردم، بسیاری از والدین از واکسیناسیون اطفال‌شان امتناع می‌کردند. آنان باور نداشتند که این دو قطره کوچک می‌تواند فرزندشان را از فلج اطفال نجات دهد. برخی حتی واکسین را توطئه‌ی بیگانگان می‌پنداشتند.»
اما او ناامید نشد، بلکه همراه با همکارانش بارها و بارها ضررهای مرض پولیو و فواید واکسین را برای مردم توضیح داد و به‌تدریج ذهنیت آنها را تغییر داد.
او افزود: «تلاش‌های چندین‌ساله‌ی ما بی‌نتیجه نماند. امروز خوگاخیل یکی از مناطقی است که میزان انکار واکسین در آن به‌شدت کاهش یافته است. شما می‌بینید که والدین با اشتیاق برای واکسین‌کردن فرزندان‌شان می‌آیند.»
محمد عمران می‌گوید که اکنون مردم با هر کمپاین واکسین همکاری بیشتری نشان می‌دهند. «همه‌ی مردم خوگاخیل مرا می‌شناسند و به من اعتماد دارند. حتی به من کمک می‌کنند تا خانواده‌هایی را که هنوز تردید دارند، پیدا کنم و به آنها قناعت بدهم.»
محمد عمران که حدود ۳۰ سال دارد، از شش سال به این‌سو به‌عنوان یک واکسیناتور فعال در ولسوالی گوشته فعالیت می‌کند. © افغانستان عاری از پولیو /۱۴۰۳/ فضل محمد حسینی
نمونه‌ی زنده‌ی تغییر
غلام حضرت یکی از باشنده‌گان خوگاخیل است که سال‌ها واکسین پولیو را توطئه می‌دانست. «من فکر می‌کردم که واکسین پولیو برخلاف ارزش‌های دینی و فرهنگی ماست، اما محمد عمران با صبر و حوصله مرا به حقیقت آگاه کرد. حالا نه‌تنها فرزندانم را واکسین می‌کنم، بلکه دیگران را نیز تشویق می‌کنم که این کار را انجام دهند.»
او پیامش را به مردم چنین بیان می‌کند: «پولیو یک مرض خطرناک است که می‌تواند باعث فلج و حتی مرگ اطفال شود. متأسفانه این مرض درمان ندارد و تنها راه جلوگیری از آن، واکسین است، پس والدین نباید به‌خاطر ناآگاهی، زندگی فرزندان‌شان را به خطر بیندازند.»
همکاران محمد عمران که در کمپاین‌های پولیو شانه‌به‌شانه‌ی او کار کرده‌اند، تلاش‌های او را می‌ستایند.
محمد انور که پس از واکسین، انگشتان اطفال را با مارکر نشانه‌گذاری می‌کرد، گفت: «محمد عمران یک داوطلب با تجربه و سخت‌کوش است که در شش سال گذشته برای مبارزه با مرض پولیو تلاش‌های زیادی کرده و زندگی صدها طفل را در ولسوالی گوشته نجات داده است.»
او افزود، محمد عمران تنها یک واکسیناتور نیست، بلکه پیام‌آور آگاهی برای جامعه است. او بارها با بزرگان محل، عالمان دینی و جوانان نشست‌هایی برگزار کرده تا آنها را از خطرات پولیو آگاه کند. نتیجه‌ی این تلاش‌ها این است که حالا مردم خوگاخیل از کمپاین‌های واکسین پولیو حمایت می‌کنند.
آینده‌ای امیدبخش
محمود مسؤول شفاخانه‌ی محلی خوگاخیل می‌گوید: «رضاکارانی چون محمد عمران آینده‌ی اطفال ما را تضمین می‌کنند؛ اگر آنان نمی‌بودند، مبارزه با پولیو ناقص می‌ماند.»
همچنین، دکتر ساحل عزیزی، که در بخش مبارزه با پولیو کار می‌کند، افزود: «پولیو یک مرض ویروسی و درمان‌ناپذیر است، اما هر طفل می‌تواند با دریافت دو قطره واکسین در هر کمپاین، از این مرض مصون بماند.»
برای محمد عمران، بزرگ‌ترین پاداش این است که حالا مردم منطقه به واکسین اعتماد دارند و در مبارزه با پولیو با او همکاری می‌کنند.
تلاش‌های محمد عمران ثابت می‌کند که تعهد یک فرد به بهبود جامعه می‌تواند تغییرات بزرگی را به‌وجود بیاورد.
اکنون اطفال خوگاخیل نه‌تنها با خنده‌های‌شان، بلکه با آینده‌ای مطمئن‌تر زندگی خواهند کرد.
فضل محمد حسینی، افغانستان عاری از پولیو
