نمونه‌ای زنده از تأثیرات جبران‌ناپذیر مرض پولیو؛ داستان فخرالدین
هلمند، افغانستان (۳۰ عقرب ۱۴۰۳) – در میان ازدحام روزمره بازار ولسوالی گرشک هلمند و مردمی که مشغول کارهای خود هستند، صحنه‌ای توجه همه را به خود جلب می‌کند.
فخرالدین، مرد ۴۵ ساله‌ای که روی ویلچر نشسته است، با کمک پسر ۱۰ ساله‌اش از یک سمت جاده به سمت دیگر عبور می‌کند.
این صحنه داستان رنج‌های زندگی او را روایت می‌کند؛ داستانی که از طفولیت او آغاز شده و به دلیل ابتلا به مرض پولیو هر دو پایش برای همیشه فلج شده‌اند.
فخرالدین می‌گوید روزهای دشوار زندگی‌اش از هفت‌سالگی آغاز شد و به علت معلولیت، با مشکلات زیادی روبه‌رو شده است.
او افزود: «هر دو پایم فلج است و تنها با کمک ویلچر می‌توانم حرکت کنم. اگر ویلچر نمی‌داشتم، مجبور بودم در همان جا بنشینم.»
او لحظات سختی را به یاد می‌آورد که به دلیل تب شدید و درد شکم به شفاخانه برده شد و داکتران تشخیص دادند که به مرض پولیو مبتلا شده است؛ مرضی که درمان ندارد.
او با حسرت می‌گوید: «آن زمان واکسین پولیو وجود نداشت و آگاهی مردم در مورد این مریضی نیز بسیار کم بود. اگر آن زمان واکسین می‌بود و من واکسین می‌شدم، امروز زندگی‌ام این‌قدر دشوار نمی‌بود.»
فخرالدین با مشکلات شدید اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ اگرچه از سوی دولت کمک‌هزینه‌ای برای معلولیت دریافت می‌کند، اما این مقدار برای رفع نیازهای خانواده‌اش کافی نیست.
او می‌گوید: «من نتوانستم درس بخوانم، چون خانواده‌ام به دلیل معلولیت، زمینه تحصیل را برایم فراهم نکردند. حالا که به خودم نگاه می‌کنم، تمام تمرکزم روی سلامتی و آموزش فرزندانم است.»
او برای چهار فرزندش آرزوهای بزرگی دارد و اضافه می‌کند: «می‌خواهم فرزندانم سالم باشند و درس بخوانند تا آینده‌ای بهتر برای خود بسازند.»
در کنار این‌ها، فخرالدین به عنوان یکی از قربانیان پولیو، در آگاهی‌دهی به مردم نیز سهم می‌گیرد و آن‌ها را تشویق می‌کند که فرزندانشان را واکسین کنند تا مانند او گرفتار این مرض خطرناک نشوند.
عبدالحمید، یکی از بستگان فخرالدین، می‌گوید: «فخرالدین نمونه زنده‌ای از تأثیرات ناگوار مرض پولیو است. در دوران طفولیت او، امکانات واکسین پولیو موجود نبود و به همین دلیل او به این مرض مبتلا شد و فلج گردید. از همین رو، نه تنها خودش با مشکلات زیادی روبه‌روست، بلکه خانواده‌اش نیز از نظر اقتصادی، اجتماعی و موارد دیگر با چالش‌های زیادی مواجه‌اند.»
او پیام خود را به همه خانواده‌ها چنین بیان می‌کند: «سلامتی فرزندان خود را جدی بگیرید و به طور مداوم آن‌ها را در برابر پولیو و دیگر امراض خطرناک واکسین کنید تا سالم و مصئون بمانند.»
داکتر عبداللطیف، متخصص امراض اطفال، نیز بر اهمیت واکسین پولیو تأکید کرده و می‌گوید: «مریضی پولیو درمان ندارد، اما قابل جلوگیری است، مشروط بر این‌که اطفال به طور مداوم واکسین شوند.»
زندگی فخرالدین درسی زنده برای کسانی است که هنوز در مورد واکسین پولیو بی‌تفاوت‌اند.
داستان او حامل این پیام است که واکسین پولیو برای سلامت و آینده اطفال حیاتی است.
سعید زابلی، افغانستان عاری از پولیو
