عزیزگل، سپر مدافع اطفال در برابر ویروس پولیو
هرات، افغانستان (۱۹ میزان ۱۴۰۳) – در یک قریه‌ای دورافتاده از ولسوالی انجیل هرات، مادری به نام عزیزگل با پوشیدن چادری کلان و گرفتن دستان کوچک اطفالش، راهی مرکز صحی می‌شود.
او هر بار با پیمودن ده کیلومتر راه دشوار، سه فرزند کوچک خود را برای واکسین پولیو به مرکز صحی این ولسوالی می‌آورد. این مادر ۳۸ ساله، با وجود زندگی در یک جامعه سنتی، مصمم است که از آینده سالم فرزندانش اطمینان حاصل کند.
عزیزگل در انتظارخانه مرکز صحی نشسته است. دختر دو نیم ساله‌اش را در بغل گرفته و دو پسرش، سه و نیم و چهار نیم ساله، در دو طرف او نشسته‌اند. اطفال با افتخار انگشت‌های رنگ‌شده‌شان را بالا می‌برند، نشانگر دو قطره‌ای که برای مصونیت در برابر ویروس فلج اطفال دریافت کرده‌اند.
“هدف من این است که اطفال خود را از ویروس پولیو نجات بدهم، نمی‌خواهم که آنان را فلج ببینم.” عزیزگل با صدایی محکم و پر از عشق این جمله را بیان می‌کند.
او که باشنده قریه امام شش نور است، به تنهایی فرزندانش را برای واکسیناسیون به مرکز صحی می‌آورد، شوهرش کارگر است و بیشتر روزها در بیرون به دنبال نان است.
این مادر هوشیار، آگاهی لازم درباره واکسیناسیون را از طریق داکتران و مبلغان صحی دریافت کرده است. “صحتمندی اطفالم از هر چیزی مهم‌تر است. هر ماه، بی‌وقفه، فرزندانم را برای واکسیناسیون می‌آورم. آنها از ویروس پولیو در امان هستند و این برای من بزرگ‌ترین خوشحالی است.”
عزیزگل در انتظارخانه مرکز صحی نشسته است. دختر دو نیم ساله‌اش را در بغل گرفته و دو پسرش، سه و نیم و چهار نیم ساله، در دو طرف او نشسته‌اند. اطفال با افتخار انگشت‌های رنگ‌شده‌شان را بالا می‌برند، نشانگر دو قطره‌ای که برای مصونیت در برابر ویروس فلج اطفال دریافت کرده‌اند © افغانستان عازی از پولیو/۱۴۰۳/ مرضیه فروتن
عزیزگل نه تنها فرزندانش را علیه پولیو واکسین می‌کند، بلکه برای محافظت از آنها در برابر امراض مثل سرخکان و زردی نیز اقدام می‌کند. او به مادران دیگر نیز پیام روشنی دارد: “از همه زنان در قریه خود می‌خواهم که اطفال‌شان را واکسین کنند. حالا کمتر کسی به واکسین پولیو ممانعت می‌کند، و مادران بیشتری مانند من این کار را انجام می‌دهند.”
مرسل عظیمی، یک واکسیناتور ۲۶ ساله در مرکز صحی انجیل، با احترام از این مادران یاد می‌کند: “این زنان با وجود بی‌سوادی و زندگی در محیط‌های سنتی، ثابت کرده‌اند که مادران با مسوولیتی هستند. آنان به تنهایی و بدون نیاز به حضور مردان، اطفال‌شان را واکسین می‌کنند و نقش حیاتی در جلوگیری از شیوع ویروس پولیو دارند.”
عزیزگل و مادران دیگری مانند او، سپر دفاعی جامعه در برابر ویروس پولیو هستند. این زنان، با هر بار واکسیناسیون، نه تنها از فرزندان خود بلکه از نسل آینده محافظت می‌کنند.
در دل جوامع روستایی، این مادران نوری از آگاهی و مسوولیت‌پذیری را به ارمغان می‌آورند، نوری که راه را برای مبارزه با ویروس‌ها و امراض کشنده هموار می‌کند.
مرضیه فروتن، افغانستان عاری از پولیو
