زندگی سخت یک جوان مبتلا به پولیو؛ از تحصیل تا فروش کریدت کارت

مرضیه فروتن

هرات، افغانستان (۲۳ سرطان ۱۴۰۳) – تیمورشاه آرین، جوانی که به دلیل بیماری پولیو هر دو پایش فلج شده، در حالی که دو عصا زیر بغل دارد، در کنار یک جاده در شهر هرات کریدت کارت می‌فروشد.

این معلول ۳۲ ساله هنگامی که یک ساله بود، به علت واکسین نشدن به پولیو مبتلا شده است. به گفته او، پدرش دهقان است و به علت نداشتن آگاهی در باره پولیو، اورا واکسین نکرده بود.

ویروس پولیو هر دوی پای تیمورشاه را از حرکت انداخته است و وی با کمک عصا راه می رود.

تیمورشاه آرین پنج سال پیش از فاکولته شرعیات پوهنتون هرات فارغ شده است. او تا یک سال پیش به عنوان مدیر در مرکز توانبخشی اطفال کم توان در شهر هرات کار می کرد اما این مرکز در این اواخر مسدود شده است.

آرین از یک سال به این سو از بیکاری رنج می برد و برای پیدا کردن نان به خانواده اش، مبجور به فروش کریدیت کارت شده است.

به ګفته وی، روزانه از ۱۰۰ تا ۱۵۰ افغانی بابت فروش کردیت کارت درامد دارد که این یک درامد بسیار اندک است اما به خاطر بیکاری مجبور به این کار شده است.

 

تیمورشاه آرین، جوانی که به دلیل بیماری پولیو هر دو پایش فلج شده، در حالی که دو عصا زیر بغل دارد، در کنار یک جاده در شهر هرات کریدت کارت می‌فروشد © افغانستان عاری از پولیو/۱۴۰۳/ مرضیه فروتن

 

او اضافه نمود، به امید خدمت به افغانستان با سختی تحصیل کرده است اما به علت نبود فرصت شغلی، بسیار رنج می برد.

وی افزود: “درست است معلولیت فزیکی دارم اما ذهن من قوی است و با درجه عالی از پوهنتون فارغ شده ام، دوست دارم به عنوان یک جوان به کشور و مردم خود خدمت کنم.”

مریم قربانی همسر تیمورشاه آرین نیز همانند او از هر دو پا فلج است و دو سال می شود که با وی ازدواج کرده و ثمره ازدواج شان یک پسر است که یک و نیم سال عمر دارد.

مریم نیز به علت واکسین نشدن در طفولیت، به سبب مرض پولیو فلج شده و برای همیشه از قدم زدن محروم شده است.

بیکاری همسر تحصیل کرده مریم برای او نیز به یک رنج مبدل شده است.

او گفت، از اینکه آرین با این قدر تحصیل و انګیزه ای که به کار دارد، متاسفانه خانه نشین است و او بابت این موضوع متاسف هست.

او اضافه کرد: “ما زندگی خودرا به سختی سپری می کنیم، وقتی که مرد خانه بیکار باشد و چیزی هم در خانه نباشد، زندگی واقعا سخت است.”

به گفته مریم قربانی، در جامعه افغانستان به معلولان به عنوان افراد ناتوان دیده می شود و به همین خاطر، همانند افراد سالم جامعه آنان را به کار استخدام نمی کنند.

 

ویروس پولیو هر دوی پای تیمورشاه را از حرکت انداخته است و وی با کمک عصا راه می رود © افغانستان عاری از پولیو/۱۴۰۳/ مرضیه فروتن

 

نفرت از پولیو

این زوج جوان می گویند که مرض پولیو زندگی شان را سیاه ساخته و باعث شده است که به آرزوهای خود نرسند و حالا بزرگ ترین آرزوی شان سالم نگهداشتن فرزند یک و نیم ساله شان در برابر ویروس پولیو است.

تیمورشاه آرین گفت، در هر کمپاین واکسین پولیو، طفل اش را واکسین می کند تا مانند او و همسرش فلج نشود.

وی افزود: “در کنار این که به طور منظم فرزند خودرا واکسین می کنیم، به همه خویشاوندان و همسایه گان نیز تاکید می کنیم که اطفال شان از واکسین باز نمانند، این دردی که من و همسرم تجربه می کنیم، نمی خواهیم که هیچ انسان دیگر تجربه کند.”

او اضافه کرد، اگر در دوران طفولیت پدر و مادر وی را واکسین می کردند، اکنون به عنوان یک انسان سالم می توانست که صاحب کار و زندگی بهتری باشد.

خواست وی از پدران و مادران این است که اجازه ندهند ویروس پولیو زندگی فرزندان شان را تباه سازد.

مریم قربانی همسر تیمورشاه آرین گفت، زندگی با معلولیت در جامعه افغانی بسیار دشوار است و تحمل آن قلب بزرگی می خواهد.

در جامعه سنتی افغانستان، معمولا دید مردم نسبت به معلولان متفاوت است و آنان را به عنوان انسان های ناتوان می شناسند. حتی افراد سالم حاضر نیستند که با مرد یا زن معلول ازدواج کنند. به همین خاطر، اکثرا زنان و مردان معلول باهم ازدواج می کنند.