داستان زندگی یک جوان معلول به علت پولیو
پکتیکا، افغانستان (۲۳ میزان ۱۴۰۳) – حکمت ۲۴ ساله، جوانی از قریه چکن در مرکز ولایت پکتیکا است که در سن سه‌سالگی به مرض پولیو مبتلا شده است. این جوان، داستان غم‌انگیز خود را از زبان والدینش چنین بیان می‌کند: «سه‌ساله بودم که ناگهان تب و حمله بر من آمد. پس از مراجعه به داکتر معلوم شد که به مرض خطرناک پولیو مبتلا شده‌ام.»
حکمت که اکنون هر دو پایش فلج شده است، دلیل این بدبختی را عدم تطبیق واکسین می‌داند و می‌گوید: «اگر در طفلی واکسین ضد پولیو به من تطبیق می‌شد، حالا سالم می‌بودم و با چنین سختی روبه‌رو نمی‌شدم.»
او که کوچک‌ترین برادر در میان خواهران و برادرانش است، می‌گوید: «پدر و مادرم نسبت به سایر برادران و خواهرانم، از آموزش تا دیگر امور زندگی، به من اولویت داده‌اند تا بی‌توجهی که در دوران طفلی به تطبیق واکسین داشتند، جبران کنند.»
آغاز تحصیل
حکمت در سال‌های ابتدایی مکتب، به‌خاطر معلولیتش با مشکلات زیادی مواجه بود؛ اما چون حمایت خانواده با او بود، بعد از فراغت از صنف دوازدهم، توانست سند لیسانس خود را از رشته اقتصاد پوهنتون غزنی به‌دست آورد.
دوره پوهنتون برای حکمت، علاوه بر توسعه تفکر و دانش، مرحله بازگشت به زندگی واقعی بود؛ مرحله‌ای که در آن نه تنها برای خود، بلکه برای سایر معلولان نیز انگیزه کار کردن پیدا کرد.
حکمت که اکنون هر دو پایش فلج شده است، دلیل این بدبختی را عدم تطبیق واکسین می‌داند و می‌گوید: «اگر در طفلی واکسین ضد پولیو به من تطبیق می‌شد، حالا سالم می‌بودم و با چنین سختی روبه‌رو نمی‌شدم.» © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخېل
مسوولیت اتحادیه معلولین
حکمت پس از فراغت از دانشگاه، به مدت چهار سال رئیس اتحادیه معلولین ولایت پکتیکا بود. در این وظیفه، او برای حفظ حقوق معلولین و ادغام آنان در جامعه بسیار تلاش کرد. به‌برکت تلاش‌های او، فرصت‌های کاری برای بسیاری از معلولین فراهم شد و آن‌ها درباره حقوق خود آگاهی پیدا کردند.
او می‌گوید: «در دوره کاری چهار ساله‌ام، برای بیش از ۹۰ معلول در ادارات دولتی زمینه کار را فراهم کردم. از وقت به وقت، برنامه‌های آموزشی برای آگاهی آن‌ها از زندگی بهتر برگزار می‌کردم؛ اما متأسفانه بعد از سقوط نظام جمهوری، جواز همه انجمن‌ها لغو شد و ما دیگر نمی‌توانیم فعالیت کنیم.»
علاقه به کرکت
حکمت همچنین علاقه خاصی به بازی کرکت دارد و خودش هم کرکت می‌کند.
او می‌گوید این ورزش برای فعالیت بدنی‌اش بسیار مهم است. زمانی که کرکت می‌کند، احساس خوشحالی می‌کند و از این طریق ارتباطاتش با جامعه گسترده‌تر و روحیه‌اش قوی‌تر می‌شود.
او می‌افزاید: «همان‌طور که بورد کرکت افغانستان هر سال در سطح کشور تورنمنت شپږیزه را برگزار می‌کند، برای معلولین نیز باید تورنمنت مشابهی ایجاد شود تا در میان آن‌ها احساس اعتمادبه‌نفس تقویت شود.»
حکمت پیامی به جامعه دارد و می‌گوید، پولیو یک مرض خطرناک است که اطفال را با فلج دایمی و حتی مرگ مواجه می‌کند؛ اما با واکسین می‌توان به‌سادگی از آن جلوگیری کرد. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخېل
حمایت خانواده و دوستان
عبدالرشید، برادر بزرگ حکمت که در دوران مکتب و دانشگاه همواره حامی تحصیلات او بوده، می‌گوید: «حکمت یک طفل پرتلاش بود. من از او حمایت کامل می‌کردم، چون می‌دانستم که اگرچه از لحاظ جسمی معلول است، اما قدرت ذهنی‌اش از بسیاری‌ها قوی‌تر است. من از طفلی شاهد تلاش‌های او بودم و می‌دانستم که اگر حمایت مناسبی داشته باشد، در اهدافش موفق خواهد شد.»
او با اشاره به وضعیت برادرش می‌افزاید: «متأسفانه در جامعه افرادی زیادی هستند که خانواده‌هایشان بی‌توجهی کرده‌اند و آن‌ها را در طفلی واکسین نکرده‌اند؛ که نمونه‌اش خانواده ماست که به حکمت واکسین نداد و او به معلولیت دایمی مبتلا شد.»
او گفت: «این مسئولیت هر فرد در جامعه است که به اطفالشان واکسین پولیو بدهند تا از معلولیت نجات پیدا کنند و در نتیجه این مرض آزاردهنده برای همیشه از کشور محو شود.»
ابوالحسن، دوست دوران طفلی حکمت که اکنون نیز از نزدیک‌ترین دوستان اوست، می‌گوید: «حکمت با وجود اینکه قربانی پولیو و معلول است، اما احساس ویژه‌ای برای کمک به سایر معلولین دارد. او همیشه به مشکلات آن‌ها گوش می‌دهد و راه‌حل‌های مناسب پیدا می‌کند.»
به گفته او، حکمت برای او نه تنها یک دوست خوب، بلکه یک قهرمان نیز هست.
دوست دیگرش، حسن خان، می‌گوید: «سال‌هاست که نزدیک حکمت بوده‌ام. او هرگز در برابر معلولیت تسلیم نشده، بلکه همیشه برای زندگی جنگیده است.»
پیام مهم به جامعه
حکمت پیامی به جامعه دارد و می‌گوید، پولیو یک مرض خطرناک است که اطفال را با فلج دایمی و حتی مرگ مواجه می‌کند؛ اما با واکسین می‌توان به‌سادگی از آن جلوگیری کرد.
«واکسین پولیو برای اطفال وظیفه مهم هر خانواده و فرد است. من خودم قربانی پولیو هستم. اگر خانواده‌ام در آن زمان به واکسین توجه جدی کرده بود، امروز با مشکلات معلولیت مواجه نمی‌بودم.»
او از مردم می‌خواهد و می‌گوید: «بیایید با هم کار کنیم تا پولیو را برای همیشه از افغانستان محو کنیم.»
رحمت الله مرجانخیل، افغانستان عاری از پولیو
