بهای سنگین غفلت؛ روایت نجیب‌الله که به دلیل مرض پولیو فلج شده است
غزنی، افغانستان (۳۰ جوزا ۱۴۰۴) – نجیب‌الله تنها چهار سال داشت که دچار تب شدید شد. وضعیت اقتصادی خانواده‌اش خوب نبود و آن‌ها نتوانستند او را به موقع به شفاخانه برسانند. چند روز بعد، پدرش با کمک یک همسایه او را به مرکز صحی برد، اما داکتران تشخیص دادند که نجیب‌الله به مرض پولیو مبتلا شده است.
امروز نجیب‌الله ۱۸ ساله است و با محدودیت فزیکی ناشی از مرض پولیو زندگی می‌کند؛ هر دو پایش فلج شده‌اند.
او باور دارد که اگر در طفولیت واکسین می‌شد، امروز سالم می‌بود: «اگر خانواده‌ام به واکسین توجه می‌کردند و در دوران طفولیت واکسین پولیو را دریافت می‌کردم، به این مرض مبتلا نمی‌شدم و پاهایم فلج نمی‌شد.»
وداع با طفولیت
برای نجیب‌الله، معلولیت تنها یک مشکل فزیکی نبود، بلکه خداحافظی با آرزوهای طفلانه‌اش بود، از جمله بازی با دیگران و رفتن به مکتب روی پاهای خود.
او فرزند بزرگ خانواده نیز بود، اما قادر به کمک در امور خانه نبود.
«وقتی می‌دیدم اطفال دیگر می‌دوند، بازی می‌کنند و خوشحال‌اند، همیشه از خود می‌پرسیدم: چرا من نمی‌توانم؟»
اما با وجود این همه، نجیب‌الله تسلیم نشد. او تصمیم گرفت که اگر پاهایش فلج شده، امیدهایش هرگز نباید فلج شوند. ایستاد، تلاش کرد، و برای زندگی مبارزه را آغاز کرد.
نجیب‌الله، قربانی پولیو، در صنف درسی خود © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۴ هـ ش
مسیر تغییر از راه آموزش
نجیب‌الله اکنون شاگرد صنف دوازدهم لیسه پشتون‌آباد در شهر غزنی است. شاگردان و هم‌صنفانش می‌گویند که فلج شدن هرگز اراده‌اش را تضعیف نکرده، بلکه او با تلاش بیشتر می‌خواهد آینده‌اش را از طریق آموزش تغییر دهد.
استاد عبدالله، یکی از معلمانش می‌گوید: «نجیب‌الله یک شاگرد باهوش و پرتلاش است. هرچند به دلیل پولیو فلج شده، اما این موضوع هیچ‌گاه مانع آموزش او نشده است. به‌ویژه در مضامین ریاضی و انگلیسی بسیار توانمند است.»
دوست و هم‌صنفش محمدالله نیز می‌گوید: «ما همه به او احترام داریم. او از هیچ‌کس ترحم نخواسته، بلکه کوشیده است که الگوی شجاعت و تلاش باشد. با رفتارش به ما آموخته است که هیچ مانعی نمی‌تواند انسان مصمم را متوقف کند.»
افتخار خانواده
بسم‌الله جان، پدر نجیب‌الله می‌گوید، زمانی که فهمیدند پسرش به دلیل پولیو فلج شده، بسیار ناراحت شدند؛ اما نجیب‌الله به آن‌ها نشان داد که فلج شدن پایان راه نیست.
«ما فکر می‌کردیم که فلج، آینده پسر ما را تاریک خواهد کرد، اما امروز او به نماد افتخار و امید برای خانواده و تمام محله ما تبدیل شده است.»
او می‌افزاید که نجیب‌الله در برابر همه مشکلات زندگی ایستادگی کرده، تا صنف دوازدهم با شجاعت درس خوانده و اکنون برای اهداف بلندتر آماده می‌شود.
نجیب‌الله: اگر واکسین شده بودم، امروز فلج نمی‌بودم © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۴ هـ ش
یک طفولیت، یک پیام
نجیب‌الله نه تنها از داستان زندگی خود درس گرفته، بلکه آن را به پیامی برای حفاظت سایر اطفال تبدیل کرده است.
«پولیو یک مرض خطرناک است، اما جلو‌گیری آن بسیار ساده است، تنها با دو قطره واکسین. از همه والدین می‌خواهم که در هر کمپاین، اطفال‌شان را واکسین کنند تا به سرنوشت من دچار نشوند.»
او اضافه می‌کند: «اگر خانواده‌ام آن زمان به واکسین توجه می‌کردند، من امروز معلول نمی‌بودم. بیایید دیگر این غفلت را تکرار نکنیم. بیایید اطفال‌مان را نجات دهیم و برای همیشه به پولیو پایان دهیم.»
یک هشدار، یک الهام
داکتر حمیدالله، مسئول کمپاین‌های صحی در ولایت غزنی، می‌گوید: «پولیو یک مرضی لاعلاج است، اما جلو‌گیری آن ممکن است. داستان نجیب‌الله به ما نشان می‌دهد که هزینه غفلت چقدر سنگین است. ما باید تلاش‌های خود را ادامه دهیم تا دیگر هیچ طفلی دچار چنین سرنوشتی نشود.»
