بادهای سرد، تلاش‌های گرم؛ مبارزه برای تأمین آینده اطفال کوچی
غزنی، افغانستان (۲۹ عقرب ۱۴۰۳) – بادهای سرد صبحگاهی زندگی را در خیمه‌های کوچی‌های غزنی به جریان می‌اندازد و دود آتش‌های روشن به هوا بلند می‌شود. در همین حال، دو تن از رضاکاران تیم سیار واکسین پولیو، صفت‌الله و احمد با جعبه‌های واکسین به سمت محل سکونت کوچی‌ها حرکت می‌کنند.
هدف آن‌ها این است که اطفال کوچی را واکسین کنند تا نه‌تنها آن‌ها را از مرض خطرناک پولیو محافظت کنند، بلکه از انتقال و شیوع این ویروس نیز جلوگیری نمایند.
کوچی‌ها و تهدید ویروس پولیو
صفت‌الله، جوانی حدود ۲۰ ساله که سه سال است به‌عنوان رضاکار در تیم سیار واکسین پولیو فعالیت می‌کند، اکنون یکی از محافظان مهم زندگی اطفال کوچی به شمار می‌رود.
او و تیمش اخیراً به واکسین کردن اطفال کوچی‌هایی ادامه داده‌اند که از غزنی به سمت کندهار کوچ می‌کنند.
او می‌گوید: «هدف ما این است که همه اطفال را واکسین کنیم، به‌ویژه اطفالی که از کمپاین‌های واکسین بازمانده‌اند؛ می‌خواهیم مطمئن شویم که ویروس پولیو از طریق کوچی‌ها به مناطق دیگر منتقل نشود.»
اما رساندن واکسین به اطفال کوچی کار خسته‌کننده‌ای است؛ صفت‌الله و همکارانش تمام روز، از صبح تا شام، تلاش می‌کنند تا اطمینان یابند که هیچ طفلی از واکسین باز نماند.
او تأکید می‌کند که واکسین کردن اطفال در حال کوچ برای جلوگیری از انتقال و شیوع ویروس پولیو بسیار حیاتی است.
وی می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم نه‌تنها اطفال کوچی را واکسین کنیم، بلکه کوچی‌ها را درباره خطرات مرض پولیو و اهمیت واکسین آگاه سازیم؛ اکنون بسیاری از کوچی‌ها ارزش واکسین را درک کرده‌اند و بدون هیچ نگرانی اطفال خود را واکسین می‌کنند.»
صفت‌الله والدین را مسؤول اصلی سلامت فرزندانشان می‌داند و اضافه می‌کند: «اگر والدین در واکسین کردن فرزندانشان غفلت کنند، نه‌تنها زندگی اطفال خود را به خطر می‌اندازند، بلکه سلامت دیگر اطفال را نیز تهدید می‌کنند. آینده سالم اطفال مسؤولیت مشترک ماست.»
هدف صفت الله و همکاران وی این است که اطفال کوچی را واکسین کنند تا نه‌تنها آن‌ها را از مرض خطرناک پولیو محافظت کنند، بلکه از انتقال و شیوع این ویروس نیز جلوگیری نمایند. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
تغییر نگرش کوچی‌ها
کوچی‌های منطقه که به‌واسطه رضاکاران تیم‌های سیار واکسین پولیو با خطرات مرض پولیو و اهمیت واکسین آشنا شده‌اند، اکنون نگران سلامتی فرزندانشان هستند.
عبدالحق، یکی از کوچی‌ها، می‌گوید: «ما قبلاً نمی‌دانستیم پولیو چه نوع مرضی است و چگونه می‌توان از آن پیش‌گیری کرد، اما تیم‌های سیار واکسین پولیو همه‌چیز را به ما توضیح دادند. حالا تلاش می‌کنیم فرزندانمان را به‌طور منظم واکسین کنیم تا گرفتار مرض پولیو نشوند.»
او از دیگر کوچی‌ها نیز می‌خواهد که از فرصت واکسین استفاده کنند و فرزندانشان را واکسین نمایند، زیرا مرض پولیو درمان ندارد و فقط از طریق واکسین قابل جلوگیری است.
ارزیابی متخصصان صحی
متخصصان صحی تلاش‌های واکسین اطفال کوچی را ستایش می‌کنند و آن را راه مؤثر جلوگیری از انتقال و شیوع ویروس خطرناک پولیو می‌دانند.
داکتر سید احمد عزیزی، که فعالیت تیم‌های سیار واکسین پولیو را نظارت می‌کند، می‌گوید: «پولیو یک مرض خطرناک و ساری است که با نزدیک شدن فصل زمستان می‌تواند از طریق رفت‌وآمد کوچی‌ها از یک منطقه به منطقه دیگر به‌راحتی انتقال یابد. جلوگیری از این مرض تنها با واکسین کردن و رعایت اصول حفظ الصحه ممکن است.»
عزیزی اضافه می‌کند که تیم‌های سیار باید توجه ویژه‌ای به اطفالی داشته باشند که از واکسین بازمانده‌اند.
به گفته او، بزرگان قومی، مقامات محلی و تیم‌های آگاهی‌دهی عامه می‌توانند برای قانع کردن خانواده‌هایی که در مورد واکسین شک دارند، تلاش کنند.
اطفال کوچی پس از دریافت واکسین، همراه با خانواده‌هایشان با خوشحالی به سوی چراگاه‌های جدید حرکت می‌کنند. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
تداوم تلاش‌ها
اطفال کوچی پس از دریافت واکسین، همراه با خانواده‌هایشان با خوشحالی به سوی چراگاه‌های جدید حرکت می‌کنند. اما تلاش‌های صفت‌الله و احمد در همین‌جا پایان نمی‌یابد؛ آن‌ها به ادامه مأموریتشان متعهد هستند و هر روز خیمه‌های جدید را جستجو می‌کنند تا مطمئن شوند هیچ طفلی از واکسین باز نماند.
این داستان بازتاب تلاش‌های خستگی‌ناپذیر هزاران رضاکار است که وقت خود را در راه مبارزه با ویروس پولیو صرف می‌کنند.
تلاش‌های آن‌ها نویدبخش آینده‌ای روشن برای سلامتی اطفال است.
رحمت‌الله مرجانخیل، افغانستان عاری از پولیو
