یک رضاکار، یک امید: گل‌احمد قادری در تلاش برای محو فلج اطفال
کابل، افغانستان (۱۳ عقرب ۱۴۰۳) – گل‌احمد قادری، جوانی از قریه بیکتوت ولسوالی پغمان کابل، از پنج سال به این سو به عنوان رضاکار در کمپاین‌های واکسین پولیو فعالیت می‌کند.
او ۲۸ سال سن دارد و تحصیلاتش را تا سطح لیسانس به پایان رسانده است و با اخلاص و تعهد در برابر مرض پولیو مبارزه می‌کند تا آینده ای امن برای هموطنان کوچکش ایجاد کند.
او در ابتدا بیکار بود و به دنبال کار می‌گشت، اما زمانی که به کمپاین واکسین پولیو پیوست، به این کار علاقه‌مند شد و آن را مسئولیت مهم خود دانست.
او می‌گوید: «وقتی به عنوان رضاکار در کمپاین واکسین پولیو کارم را آغاز کردم، در ابتدا این کار را وسیله‌ای برای حل مشکلات مالی‌ام می‌دیدم، اما بعداً فهمیدم که این نه تنها یک شغل، بلکه مبارزه‌ای برای حفاظت از نسل آینده کشور است.»
او اضافه می‌کند که اکنون هدف یگانه‌اش این است که اطفال کشور را از مرض پولیو در امان نگه دارد و تلاش می‌کند تا هیچ طفلی از واکسین محروم نماند.
قادری می‌گوید: «هر بار که طفلی را واکسین می‌کنم، احساس می‌کنم یک زندگی را نجات داده‌ام. نمی‌خواهم اطفال کشورم به مرض پولیو مبتلا و فلج شوند. می‌خواهم آنها زندگی سالمی داشته باشند، درس بخوانند و به آرزوهای‌شان برسند.»
گل‌احمد قادری، جوانی از قریه بیکتوت ولسوالی پغمان کابل، از پنج سال به این سو به عنوان رضاکار در کمپاین‌های واکسین پولیو فعالیت می‌کند. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ هوسی احمدزی
به دلیل احساس و تعهدش، گل‌احمد قادری در میان مردم منطقه محبوبیت پیدا کرده و این باعث شده که مردم نه تنها به او اعتماد کنند، بلکه در هر کمپاین با او همکاری نمایند.
او می‌گوید که در برخی مناطق روستایی، مردم به دلیل ناآگاهی و اطلاعات نادرست نسبت به واکسین پولیو تردید و نگرانی دارند، اما او همیشه تلاش کرده است تا تردیدها و نگرانی‌های آنها را برطرف کند.
او اضافه می‌کند: «گاهی در حین کار با خانواده‌هایی مواجه می‌شوم که رفتار تندی دارند. آنها در واقع قربانی اطلاعات نادرست شده‌اند و فکر می‌کنند واکسین پولیو به اطفال‌شان آسیب می‌رساند. اما وقتی با آنها واضح صحبت می‌کنم و اطلاعات درست را ارائه می‌دهم، به راحتی قانع می‌شوند تا اطفال‌شان را واکسین کنند.»
به گفته او، کار رضاکارانه نیاز به صبر و تحمل زیادی دارد: «ما به عنوان رضاکاران باید بسیار حوصله‌مند باشیم. حتی اگر مردم مخالفت کنند، ما باید با احترام حقایق را برای‌شان بیان کنیم. به این ترتیب، می‌توانیم آنها را قانع کنیم تا تصمیمات مهمی برای سلامت اطفال‌شان بگیرند.»
گل‌احمد قادری باور دارد که اگر تلاش‌های رضاکاران و همکاری مردم روستا ادامه یابد، به زودی افغانستان از این مرض مرگبار رهایی خواهد یافت.
گل‌احمد قادری باور دارد که اگر تلاش‌های رضاکاران و همکاری مردم ادامه یابد، به زودی افغانستان از این مرض کشنده رهایی خواهد یافت. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ هوسی احمدزی
دیدگاه مردم منطقه
باشندگان قریه بیکتوت از تلاش‌های گل‌احمد قادری به عنوان یک رضاکار واکسین پولیو قدردانی می‌کنند و می‌گویند که تلاش‌های او و دیگر همکارانش باعث شده است که اطفال‌شان از مرض پولیو در امان بمانند.
جمیل، مردی ۳۵ ساله که چهار فرزند دارد، می‌گوید: «گل‌احمد در واقع خدمت‌گزار قریه است، خدمت‌گزار حفظ سلامت اطفال. وقتی کمپاین واکسین پولیو شروع می‌شود، مردم با بی‌صبری منتظر آمدن او هستند تا اطفال‌شان را واکسین کند.»
کریم‌الله، یک بزرگ‌سال منطقه و پدر بزرگ ده نواسه، نیز از تلاش‌های رضاکارانه گل‌احمد قدردانی می‌کند.
او می‌گوید که با وجود گل‌احمد، از سلامت نواسه‌هایش مطمئن است: «حتی اگر ما در خانه نباشیم، می‌دانیم که گل‌احمد اطفال ما را واکسین خواهد کرد، تمام اطفال قریه برای او مانند اعضای خانواده‌اش عزیز هستند، آرزوی من این است که او و دیگر رضاکاران به این خدمت‌شان ادامه دهند تا مرض پولیو از کشور محو شود.»
یک راه و یک امید
گل‌احمد قادری باور دارد که اگر تلاش‌های رضاکاران و همکاری مردم ادامه یابد، به زودی افغانستان از این مرض کشنده رهایی خواهد یافت.
به طور کلی، گل‌احمد و هزاران رضاکار مشابه او، نه تنها واکسین پولیو را به اطفال در سراسر کشور می‌رسانند، بلکه الگوهایی برای خدمت به جامعه نیز هستند.
هوسی احمدزی، افغانستان عاری از پولیو
