نوری در دل تاریکی؛ عزم راسخ یک جوان پرتلاش برای محو پولیو

کابل، افغانستان (۳۱ حمل ۱۴۰۴) – روز به پایان نزدیک می‌شود و آخرین پرتوهای آفتاب از آسمان شهر ناپدید می‌گردند، اما برخلاف دیگران، وظیفه‌ی فضل کریم، رضاکار ۲۹ ساله، تازه آغاز می‌شود.

او همراه با همکارانش در دروازه‌ی جنوب‌شرق شهر کابل – که در منطقه‌ی سنگ‌نوشته ولسوالی چهارآسیاب موقعیت دارد – در تاریکی شب، در کنار جاده با دقت به هر موتر عبوری چشم دوخته‌ است و تنها یک هدف دارد: دادن دو قطره واکسین ضد پولیو به اطفال.

این دروازه یکی از مهم‌ترین و پررفت‌وآمدترین نقاط ورودی شهر کابل است که روزانه هزاران تن از ولایت‌های جنوب‌شرق کشور از این مسیر به شهر رفت‌وآمد می‌کنند.

فضل کریم با دیدن هر طفل، جعبه‌ی نیلی‌اش را باز می‌کند و دو قطره واکسین پولیو در دهانش می‌ریزد تا از انتقال و گسترش ویروس جلوگیری کند.

او که اصلاً باشند‌ه‌ی شهر مهترلام ولایت لغمان است و اکنون در منطقه‌ی پل سفید کابل زندگی می‌کند، از چهار سال به این‌سو، بخشی از مبارزه علیه مرض پولیو بوده است.

وی که فارغ‌التحصیل رشته‌ی حقوق است، به جای کار در امور عدلی و قضایی، نجات جان انسان‌ها را در اولویت قرار داده است: «در دانشگاه آموختم که عدالت چیست، اما اینجا به‌طور عملی آموختم که زندگی انسانی چقدر ارزش دارد؛ اکنون هر طفل برای من مانند فرزند خودم است.»

 

فضل کریم در شیفت شب آماده‌ی اجرای وظیفه می‌شود © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۴

 

شرایط دشوار شب، اما مبارزه‌ای خستگی‌ناپذیر

چه هوا گرم باشد یا سرد، چه باران ببارد یا برف، اراده‌ی فضل کریم و همکارانش کاسته نمی‌شود و در هر شرایطی به کار خود ادامه می‌دهند.

فضل کریم با تاکید می‌گوید: «فرقی نمی‌کند هوا چگونه باشد، ما اینجا هستیم تا واکسین را به اطفال کشور برسانیم و آنان را از مرض فلج‌کننده و مرگبار پولیو مصون نگه داریم.»

برای او این فقط یک وظیفه نیست، بلکه یک مسئولیت وجدانی است.

 

ماموریت مشترک برای حفظ سلامت اطفال

در این دروازه، نیروهای امنیتی نیز در کنار واکسیناتورها ایستاده‌اند. آن‌ها نه تنها وظیفه‌ی تأمین امنیت را بر عهده دارند، بلکه در متوقف ساختن وسایط و تسهیل روند واکسیناسیون نیز کمک می‌کنند.

رحیم‌الله، یکی از محافظان امنیتی می‌گوید: «این جوانان با اخلاص برای حفظ سلامت اطفال کار می‌کنند، ما تلاش می‌کنیم که با آنان همکاری کنیم و یاری‌رسان‌شان باشیم.»

فضل کریم نیز از نقش آنان قدردانی کرده و می‌گوید: «کمک نیروهای امنیتی به کار ما قوت می‌دهد، بدون حمایت آن‌ها، کار ما دشوار می‌بود.»

 

فضل کریم در کنار جاده به یک طفل واکسین پولیو می‌دهد © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۴

 

ارزش واکسین

تنها تطبیق واکسین به اطفال کافی نیست؛ آگاهی دادن در مورد اهمیت واکسین نیز امر مهمی است. فضل کریم تلاش می‌کند که پیام ارزش واکسین پولیو را به والدین برساند.

او می‌گوید، این دو قطره‌ی کوچک اطفال را از مرض پولیو مصون می‌سازند تا در آینده باری بر دوش خانواده و جامعه نشوند.

وی می‌افزاید: «پیام من به تمام خانواده‌ها این است که فرزندان خود را از نعمت واکسین محروم نسازید، زیرا یک بی‌توجهی کوچک می‌تواند پشیمانی بزرگی را در پی داشته باشد.»

 

صداهای ستایش؛ تجلیل از شجاعت

مسافران مسیر از تلاش‌های خستگی‌ناپذیر فضل کریم و دیگر رضاکاران قدردانی می‌کنند.

اکبر، یک راننده‌ی تکسی که تازه از خوست آمده بود، گفت: «من هر روز از این مسیر می‌گذرم، این جوانان را می‌بینم که در هر شرایط با محبت و اخلاص کار می‌کنند. این فقط یک خدمت عادی نیست، بلکه یک مأموریت بزرگ برای نجات نسل آینده است.»

هم‌سفر او، داکتر صدیق‌الله نوری نیز از تلاش‌های رضاکاران تمجید کرده و می‌گوید: «این رضاکاران، قهرمانان واقعی افغانستان‌اند. آنان با امکانات محدود، اما با تعهد بی‌نظیر، زندگی اطفال را از خطر ویروس پولیو نجات می‌دهند.»

 

فضل کریم به یکی از مسافران درباره‌ی خطرات پولیو و ارزش واکسین معلومات می‌دهد © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۴

 

امید به آینده‌ای روشن

فضل کریم و همکارانش با وجود خستگی‌ها و دشواری‌ها، هر شب مشعل امید را روشن نگه می‌دارند؛ مبارزه‌ی آنان فقط برای امروز نیست، بلکه برای فردایی روشن است.

فضل کریم می‌گوید: «من افغانستانی می‌خواهم که هیچ طفلی در آن قربانی پولیو نشود. من و همکارانم تا زمانی‌که همه‌ی اطفال از این مرض مصون نشوند، به مسئولیت‌مان ادامه می‌دهیم.»