داستان جوانی که دست راست و هر دو پایش بر اثر بیماری پولیو فلج شده است
رحمت الله مرجانخیل
غزنی، افغانستان (۰۳ ثور ۱۴۰۳) – ذبیح الله ۳۴ ساله در سن هفت سالگی به بیماری پولیو مبتلا شده که دست راست و هر دو پایش را فلج نموده و در امور زندگی نیازمند کمک دیگران شده است.
او با همسر و چهار فرزندش (سه دختر و یک پسر) در منطقه قلعه امیر محمد خان شهر غزنی در یک خانه کرایی زندگی می کند.
ذبیح الله می گوید که او برادر بزرگ سه برادر و چهار خواهر سالم است، اما او تنها کسی است که در کودکی به بیماری پولیو مبتلا شده و از معلول شده است.
او که مثل درختی خزان‌زده بین فرزندانش نشسته بود، با حالتی دردناک گفت: «از آنجایی که من پسر بزرگ پدر و مادرم بودم، آنها به من امید زیادی داشتند، میخواستند همانند دگران سالم بزرگ شوم، درس بخوانم، داکتر شوم و مصدر خدمت مردم خود باشم، اما بیماری بدبخت پولیو آرزو آنها و خودم را از بین برد.»
وی افزود که ۷ ساله بود که به بیماری پولیو مبتلا شد، دست راست و هر دو پایش فلج شد و دیگر هرگز نتوانست بایستد و راه برود.
به گفته وی، در آن زمان در منطقه جنگ بود، مردم در شرایط بدی زندگی می کردند، کسی از واکسین آن خبر نداشت، به همین دلیل او به بیماری پولیو مبتلا شد.
ذبیح الله که در هفت سالگی به بیماری پولیو مبتلا شده و دست راست و هر دو پایش را فلج کرد، در میان فرزندانش نشسته است © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
او می گوید وقتی جوان شد پدر و مادرش به فکر ازدواج او افتادند و در سن ۲۵ سالگی ازدواج کرد.
وی گفت: «با توجه به شرایط که داشتم قصد ازدواج نداشتم اما پدر و مادرم گفتند، ما تا چی زمانی زنده خواهیم بود که به مشکلات تو برسیم، میخواهیم همسری داشته باشی که در تمام امور زندگی با تو کمک کند.»
به گفته وی، با وجود اینکه در حضور همسرش احساس راحتی می کند، اما اینکه نمی تواند کار کند و شغلی داشته باشد، وضعیت بد اقتصادی باعث رنج او شده است.
ذبیح الله با اشاره به محل سکونت خود گفت که این خانه را به همراه خواهر متاهلش که نیمی از کرایه را شوهرش می پردازد به کرایه گرفته است.
نامبرده می‌گوید، گاه گاهی به کمک ویلچر خود از خانه بیرون می‌شود، برخی ها پیدا می‌شوند که یک مقدار پول را بنام خیرات و زکات به او بدهند و از این طریق کرایه خانه را پرداخته و نفقه فرزندان خود را برابر نماید.
وی گفت، در وضعیت فعلی چشم به راه به فرزندان خود است و شرایط خود را دیده تلاش می‌کند متوجه صحت آنها باشد، به طور منظم آنها را واکسین نمایند و همچنان بالای آنها درس بخواند.
به گفته وی، میخواهد امید که پدر و مادر به او داشتند فرزندان او بتوانند آنها را پوره کند.
او می گوید که آرزو دارد تا نسل آینده مانند او معلول و بار دوش دیگران قرار نگیرند، از این رو از همه والدین می خواهد که در هر کمپاین، فرزندان خود را واکسین کنند تا به بیماری خطرناک پولیو مبتلا نشوند.
گل سیمه، خواهر ذبیح الله مبتلا به پولیو می گوید که اگر برادرش در کودکی واکسین می‌شد، اکنون معلول نمیبود. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
گل سیمه، خواهر ذبیح الله که مشغول شستن فرش خانه بود، با نگاهی به وضعیت برادرش گفت: «برادرم در کودکی به بیماری صعب العلاج پولیو مبتلا شد و معلول شد و از سال ها وضعیت بد او ما را اذیت می‌کند، اما ما چاره‌ی جز صبر نداریم، ای کاش همان زمان به برادرم واکسین میکردیم، امروز در این وضعیت قرار نمی گرفت.»
وی می گوید که اگر برادرش معلول و نیازمند دیگران نمیبود، می توانست کار و امرار معاش کند و زندگی خود و همه خانواده را بهبود ببخشد.
او که مادر چند فرزند است از والدین به ویژه مادران می خواهد که فرزندان خود را قربانی پولیو نسازند زیرا این بیماری باعث معلولیت دائمی کودکان می شود.
وی می افزاید: متاسفانه پولیو هیچ درمانی ندارد، اما فقط با واکسین می توان از ابتلا شدن به این بیماری جلوگیری کرد، نیاز است که هر پدر و مادر فرزندان کمتر از پنج سال خود را به شکل منظم واکسین نمایند تا از این بیماری نجات پیدا کنند.
