داستان خانوادهٔ که چهار فرزند شان به مرض پولیو مبتلا گردیده اند

رحمت الله مرجانخیل

غزنی افغانستان (۲۰ سنبله ۱۴۰۳) – خانوادۀ در منطقه پشتون آباد شهر غزنی وجود دارد که چهار فرزندشان به مرض مهلک پولیو مبتلا می باشند و زندگی شان پر از درد و رنج است.

این خانواده که قبلاً در مهاجرت، در پاکستان زندگی می کردند و در این اواخر به کشور بازگشته از چهار اطفال مبتلا به پولیو دو طفل شان (یک پسر و یک دختر) جان خود را از دست دادند، اما دو فرزند باقی مانده شان که- دختر هستند- با معلولیت دایمی زندگی می کنند.

نور بی بی یکی از این دختران است که ۱۸ سال عمر دارند و هر دو پایش فلج شده و تمام امید زندگی را از دست داده است.

او که به دلیل مبتلا شدن مرض پولیو از تمام خوشحالی های زندگی خود محروم میباشد در گوشۀ از خانه نشسته بود با صدایی غمگین گفت: «از طفولیت میل به درس خواندن داشتم و بزرگترین آرزوی من این بود که یک داکتر شوم، اما مرض پولیو همۀ این آرزو هایم را از من گرفت و من را برای همیشه بار دوش خانواده ام قرار داد».

نور بی بی حتا یکبار هم به مکتب نرفته؛ زیرا به دلیل مرض پولیو فلج گریده و توانایی راه رفتن خود را از دست داد.

تحصیل و پیشرفت زندگی برای او یک خواب گم شده قرار گرفته و در ادامه صحبت هایش افزود: «وقتی از پدر و مادرم می پرسم من چرا اینگونه هستم؟ چرا نمی توانم مثل دیگران روی پاهایم راه بروم؟ آنها در پاسخ به من می گویند که در طفولیت تو را واکسین پولیو نکرده ایم.»

نور بی بی بعد از ګفتن این سخنانش به فکر عمیق فرو رفت سپس حواسش را جمع کرد و گفت: «در واقع بهای سنگین بی تفاوتی پدر و مادرم را نه تنها من، بلکه خواهر دیگر من هم که مثل من معلول است، و همچنان یک خواهر و برادر دیگر من نیز که بر اثر همین مریضی جان های خود را از دست داده اند می پردازیم.»

نامبرده سخنان خود را با اندوه عمیق پایان داد و گفت: «از همه خانواده ها می خواهم حتما فرزندان خود را واکسین کنند و گرنه این بزرگترین اشتباه زندگی آنها خواهد بود.»

 

خانوادۀ در منطقه پشتون آباد شهر غزنی وجود دارد که چهار فرزندشان به مرض مهلک پولیو مبتلا می باشند و زندگی شان پر از درد و رنج است © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل

 

رنج های پدر و مادر

مادر نور بی بی که شاهد مریضی پولیو چهار فرزندش بوده است می گوید، در طول مهاجرت خود در پاکستان زندګی پر از مشکلات داشت، یک لقمه نان را به سختی پیدا میکرد، پس این بعید بود که فرزندانش به واکسین و تداوی دسترسی داشته باشند.

او با صدای پر از ګریه گفت: «وقتی به فرزندانم نگاه می کنم قلبم از درد شدید می شکند و توته توته می شود، اگر آنها را در کودکی واکسین می کردم امروز سالم می بودند و زندگی خوشی داشتند».

او در پیام خود به مادران و پدران می ګوید: «چرا یک فرد باید قربانی یک مشکل شود که جلوګیری از آن خیل ساده و آسان باشد؟ این تکلیف را که من تحمل و برداشت می کنم بر هیچ پدر و مادر، آنرا پیرزو نمی بینم همه خانواده ها باید ارزش واکسین فرزندان شان را درک کنند.»

عالم خان پدر نور بی بی نیز همین ګونه توضیحات را ارایه کردند که وضعیت فرزندان آنها را از زندگی خسته و بیزار کرده است.

وی گفت: «در مجموع دوازده فرزند دارم که چهار تن از آنها به مرض پولیو مبتلا ګردیده اند، از آن جملۀ آنها یک پسر و یک دختر فوت کرده، اما دو دخترم نور بی بی ۱۸ ساله و سارا ۱۲ ساله در قید حیات هستند اما با معلولیت دایمی زندگی روبرو اند.»

او می افزاید، دیدن دخترانش در چنین شرایط بسیار سخت است که هر دو پای آنها فلج است و در همه امور زندگی به کمک دیگران نیاز دارند.

او همچنین از والدین تقاضا دارد که اگر می‌خواهند فرزندان شان شبیه فرزندان او نشوند باید آنها را واکسین پولیو و تمام واکسین دورۀ‌ طفولیت را تکمیل و انجام دهند.

 

مادر نور بی بی آسیب دیده پولیو گفت: وقتی به فرزندانم نگاه می کنم قلبم از درد شدید می شکند و توته توته می شود، اگر آنها را در کودکی واکسین می کردم امروز سالم می بودند و زندگی خوشی داشتند © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل

 

ماجرای خانوادۀ مذکور تنها به آنها محدود نمی شود، بلکه همسایه های شان نیز از این وضعیت رنج می برند.

غلام رسول یکی از همسایگان عالم خان می گوید: «وقتی فرزندان عالم خان را می بینم بسیار ناراحت می شوم از همه مردم می خواهم که سلامت فرزندان خود را به خطر نیندازند تا از چنین سرنوشت شومی نجات پیدا کنند.»

داستان این خانواده نمونۀ از هزاران خانواده های دیگر در کشور است که فرزندان شان به دلیل عدم واکسین به مرض فلج مبتلا شده و با معلولیت دائمی زندگی می کنند.

با تأسف که افغانستان یکی از دو کشور است که مرض پولیو هنوز هم زندگی کودکان را تهدید می کند، در حالی که این بیماری در سایرکشور ها ریشه کن و نابود گردیده است.

در بسیاری از مناطق که خدمات صحی محدود است و مردم آن در مورد واکسین شکار افواهات نادرست گردیده اند نه تنها اینکه این کم توجهی شان سبب می شود که اطفال کم عمر به مرض مبتلا شوند، بلکه خانواده های شان نیز با مشکلات جدی مواجه می شوند.

مرض مهلک پولیو نه تنها باعث فلج شدن جسمی فرد می شود، بلکه باعث بروز مشکلات اجتماعی، اقتصادی در زندگی می گردد و آن تعداد اطفال که در کودکی فلج می شوند نه تنها اینکه امید زندگی شان به پایان میرسد بلکه خانواده های شان نیز با یک نوع مسئولیت جدی روبرو میشودند.

داستان نور بی بی و خانواده اش برای همه خانواده ها یک پیام عبرت و درد عمیق است که باید اهمیت واکسین را بدانند تا فرزندان شان از معلولیت دایمی نجات پیدا کنند.