فاطمه: زن نیرومندی که اثرات پولیو را به قوت تبدیل کرد
رحمت الله مرجانخیل
غزنی، افغانستان (۳ سنبله ۱۴۰۳) – فاطمه، زن تقریباً بیست و پنج ساله باشنده ای ناحیه اول شهر غزنی، در سن پنج سالگی به بیماری ناعلاج پولیو مبتلا شده که باعث فلج شدن هر دو پایش گردیده و او را در بسیاری از جنبه‌های زندگی وابسته به کمک دیگران کرده است.
او با وجود معلول خود به مکتب رفت و با عزم راسخ از صنف دوازدهم فارغ شد، سپس راهی پوهنتون غزنی شد و با حمایت خانواده، دوره چهار ساله را نیز به پایان رسانید و سند لیسانس خود را در رشته ادبیات دری به دست آورد.
فاطمه، که اکنون در شهر غزنی به عنوان معلم در لیسه نابینایان و گنگ‌ها کار می‌کند، هر روز بعد از ظهر ساعت یک با بدن معلول خود به لیسه معلولین می‌رود.
لیسه تخنیکی نابینایان و گنگ‌ها که سال‌هاست در غزنی فعالیت دارد، بیشتر شاګردانش معلول هستند. فاطمه یکی از معلمین زن است که از چهار سال به این سو در این لیسه در بدل حق الزحمه به تدریس مشغول است.
او که در حال پیاده شدن از موتر با کمک عصاهای خود در مقابل لیسه بود، گفت: “در جامعه افغانی که از یک طرف زن باشی و از طرف دیګه معلول، زندگی بسیار سخت است.”
فاطمه، که اکنون در شهر غزنی به عنوان معلم در لیسه نابینایان و گنگ‌ها کار می‌کند، هر روز بعد از ظهر ساعت یک با بدن معلول خود به وسیله موتر کرایی به لیسه معلولین می‌رود © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
فاطمه با صدای پر از اندوه برخی از بخش‌های تلخ زندگی خود را این‌گونه بیان کرد: “من پنج ساله بودم که به بیماری پولیو مبتلا شدم و هر دو پایم فلج شد، زیرا پدر و مادرم واکسن پولیو به من نداده بودند. از آنجا که معلول بودم، مشکلات زیادی را تحمل کردم، اما اکنون برای آینده‌ام نگرانی ندارم زیرا کمی به خود متکی هستم، تحصیل کرده‌ام و می‌توانم کاری انجام دهم.”
او می‌گوید که با مشکلات زیادی درس خوانده است؛ رفت و آمد برایش سخت بود، برخی حرف‌های جامعه که باعث آزار یک معلول می‌شود را نشنیده و ندیده بر خود تحمل کرد. وقتی که به پوهنتون رفت، در آنجا درک مردم از معلولان کمی بهتر بود، اما باز هم مشکلاتی وجود داشت.
او اضافه می‌کند: “کسی که معلول باشد، معلوم است که با مشکلاتی روبرو خواهد بود. من که به اینجا رسیده‌ام، حرف‌های مردم را بر خود تحمل کرده‌ام، اما هیچ‌گاه عزم خود را از دست نداده‌ام. این نتیجه تلاش‌های بی‌پایان من است.”
فاطمه از خانواده و دوستانش تشکر می‌کند که با وجود معلولیت، در بخش تحصیل و آموزش به او کمک‌های زیادی کرده‌اند و او را به اینجا رسانده‌اند.
او می‌گوید که وقتی از پوهنتون فارغ شد، امید داشت که به قشر معلول جامعه خدمت کند که خوشبختانه امروز نتیجه آن را می‌بیند.
فاطمه با صدای پر از اندوه برخی از بخش‌های تلخ زندگی خود را این‌گونه بیان کرد: “من پنج ساله بودم که به بیماری پولیو مبتلا شدم و هر دو پایم فلج شد، زیرا پدر و مادرم واکسن پولیو به من نداده بودند. از آنجا که معلول بودم، مشکلات زیادی را تحمل کردم، اما اکنون برای آینده‌ام نگرانی ندارم زیرا کمی به خود متکی هستم، تحصیل کرده‌ام و می‌توانم کاری انجام دهم.” © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
فاطمه گفت: “معلومات کردم که لیسه خصوصی معلولین وجود دارد و آنجا به معلم نیاز دارند. من از قبل با زبان اشاره و خط بریل آشنایی داشتم. وقتی به این لیسه آمدم، با همکاری مدیر به عنوان معلم در بدل حق الزحمه استخدام شدم. خوشحالم که توان خدمت به معلولین را دارم و آنها هم از کارهایم راضی هستند.”
او می‌گوید که بسیاری اوقات با توجه به وضعیت خود به دوستان و اقوام توصیه می‌کند که در مورد واکسیناسیون کودکان سهل‌انگاری نکنند، زیرا اگر کودکان از واکسین محروم بمانند و به پولیو مبتلا شوند، مسئولیت آن بر عهده خانواده است.
استاد صدیق رحمانیار، مدیر لیسه نابینایان و گنگ‌های غزنی، می‌گوید که فاطمه، باوجود معلولیت ناشی از بیماری پولیو، در رشته ادبیات دری لیسانس گرفته است. او نه تنها در زبان اشاره مهارت کامل دارد، بلکه می‌تواند به وسیله خط بریل به شاګردان تدریس کند، که اداره از همت و کار او قدردانی می‌کند.
او اضافه می‌کند: “درست است که فاطمه معلول است، اما به هیچ وجه از افراد سالم عقب نمانده است. او از لحاظ تحصیل تنها معلم لیسه ما است که تحصیلات عالی دارد.”
رحمانیار با اشاره به وضعیت فاطمه، خانواده‌ها را تشویق می‌کند که در مورد صحتمندی و آینده سالم فرزندان خود سهل‌انگاری نکنند، بلکه آنها را به صورت منظم واکسین کنند تا از بیماری ناعلاج پولیو در امان بمانند.
فاطمه از خانواده و دوستانش تشکر می‌کند که با وجود معلولیت، در بخش تحصیل و آموزش به او کمک‌های زیادی کرده‌اند و او را به اینجا رسانده‌اند. © افغانستان عاری از پولیو / ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
متخصصان صحی نیز تأکید می‌کنند که بزرگان خانواده باید واکسین‌های دوره طفولیت از جمله واکسین پولیو را به کودکان خود تطبیق کنند تا از بیماری پولیو و دیگر بیماری‌ها مصون بمانند.
دکتر حسن خیرخواه باشنده ولایت غزنی می‌گوید: “وقتی رضاکاران کمپاین واکسین پولیو به خانه‌های مردم مراجعه می‌کنند، بزرگان خانواده باید کودکان خود را واکسین کنند و از معلولیت حتمی آنها جلوگیری کنند.”
همت بلند و عزم راسخ چیزی است که انسان را به موفقیت می‌رساند. فاطمه نیز یکی از کسانی است که با وجود معلولیت ناشی از بیماری پولیو، همت خود را از دست نداده و امروز برای خدمت به دیگر معلولین آماده است.
