مهار پولیو؛ تلاش خستگی‌ناپذیر واکسیناتوران در ولسوالی گذره
هرات، افغانستان (۱۴ میزان ۱۴۰۳) – پری گل محمدی با چپن سفید و ماسک سیاه در میان صفوف اطفالی که برای واکسین آمده‌اند، قدم می‌زند. او به آرامی دو قطره واکسین پولیو را به نوبت در دهان هر طفل چکانده و با نگاه مهربانش به لبخند مادران پاسخ می‌دهد. این زن ۳۸ ساله، در مرکز صحی ولسوالی گذره هرات، مسئولیت بزرگی بر دوش دارد: نجات اطفال از ویروس فلج‌کننده پولیو.
مسیر پری گل به عنوان واکسیناتور
پری گل محمدی که در بخش قابلگی تحصیل کرده است، نزدیک به یک و نیم دهه در این زمینه کار کرده و از پنج سال گذشته به این سو، بخش واکسین پولیو در این مرکز صحی را بر عهده دارد. روزانه، بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ طفل زیر پنج سال برای واکسین شدن به این مرکز آورده می‌شوند. برخی از این اطفال از قریه‌ها و ولسوالی‌های دوردست مانند ادرسکن، پشتون زرغون، انجیل و حتی شهر هرات به اینجا می‌آیند تا دو قطره واکسین، آنها را از سرنوشت تلخ فلج نجات دهد.
پری گل می‌گوید: “در کنار واکسین کردن اطفال، به مادران نیز در مورد فواید واکسین پولیو آگاهی می‌دهم.”
بسیاری از زنانی که از روستاهای دور به مرکز صحی می‌آیند، اطلاعاتی در مورد مرض پولیو ندارند. این واکسیناتور مهربان با صبوری تمام، تلاش می‌کند تا به مادران بفهماند که واکسین پولیو تنها راه نجات اطفال‌شان از پولیو است.
نبرد با باورهای نادرست
پری گل با چالش‌های زیادی روبروست. او می‌گوید: “مادران دیدگاه‌های مختلفی نسبت به واکسین پولیو دارند. برخی آن را برای اطفال‌شان ضروری می‌دانند، اما برخی دیگر باور دارند که این واکسین به ضرر اطفال است.”
اما آنچه که میان همه مشترک است، عشق و علاقه به سلامت فرزندان‌شان است، همین عشق است که پری گل را به ادامه این مسیر دشوار امیدوار نگه می‌دارد.
پری گل محمدی با چپن سفید و ماسک سیاه در میان صفوف اطفالی که برای واکسین آمده‌اند، قدم می‌زند. او به آرامی دو قطره واکسین پولیو را به نوبت در دهان هر طفل چکانده و با نگاه مهربانش به لبخند مادران پاسخ می‌دهد © افغانستان عاری از پولیو/۱۴۰۳/ مرضیه فروتن
هدف نهایی: مهار پولیو
پری گل محمدی و سه همکارش که روزانه از ساعت هشت صبح تا چهار بعدازظهر در مرکز صحی ولسوالی گذره مشغول به کار هستند، هدفی بزرگ دارند: مهار ویروس پولیو و نجات نسل آینده از این مرض فلج‌کننده. او می‌گوید: “هر روز حدود ۲۰۰ طفل زیر پنج سال را واکسین می‌کنیم. در طول ماه، این تعداد به هزاران طفل می‌رسد که جان‌شان از خطر فلج شدن نجات می‌یابد.”
رخسار احمدی، یکی از همکاران پری گل، نیز در این مسیر کنار او ایستاده است. او می‌گوید که با افزایش آگاهی مردم، هر روز تعداد بیشتری از اطفال برای واکسین به مرکز صحی آورده می‌شوند. به گفته احمدی، این مرکز صحی مانند یک سنگر در برابر ویروس پولیو است و هر واکسینی که در اینجا تطبیق می‌شود، یک گام به سوی شکست این ویروس محسوب می‌شود.
نجات کودکان؛ امید مادران
در میان مادرانی که به مرکز صحی آمده‌اند، خیریه، زن ۳۲ ساله‌ای است که از یک روستای دور افتاده پسر یک ساله‌اش را برای واکسین پولیو به اینجا آورده است. او واکسین پولیو را نجات‌دهنده فرزندش می‌داند.
خیریه سواد ندارد، اما با شنیدن سخنان آگاهانه پری گل و سایر واکسیناتوران، به اهمیت واکسین پولیو پی برده است. او با نگرانی می‌گوید: “در قریه ما چند جوان به خاطر واکسین نشدن در زمان طفلی فلج شده‌اند. حالا که می‌دانم علت آن چیست، نمی‌خواهم فرزندانم مانند آنها باشند.”
او هر ماه با پیمودن راه طولانی، پسرش را برای واکسین به مرکز صحی می‌آورد. برای خیریه، هیچ چیزی مهم‌تر از سلامتی فرزندش نیست. این سخنان او گواهی بر موفقیت تلاش‌های پری گل و سایر واکسیناتوران است.
پایانی امیدوارکننده
با افزایش آگاهی مردم در ولایت هرات، تعداد اطفالی که واکسین می‌شوند، هر روز بیشتر می‌شود. با اینکه در سه سال گذشته هیچ مورد مثبتی از پولیو در این ولایت ثبت نشده است، اما همچنان خانواده‌ها از ویروس پولیو و احتمال مبتلا شدن اطفال‌شان نگران هستند. در مناطقی که دسترسی واکسیناتوران ممکن نیست، بسیاری از خانواده‌ها خودشان اطفال‌شان را برای دریافت واکسین به مراکز صحی می‌آورند.
پری گل محمدی و همکارانش، هر روز با عزم راسخ‌تر از روز قبل، به واکسین کردن اطفال ادامه می‌دهند. آنها می‌دانند که واکسین، امیدی برای آینده‌ای بدون پولیو است؛ آینده‌ای که در آن هیچ طفل از این مرض فلج‌کننده رنج نمی‌برد.
مرضیه فروتن، افغانستان عاری از پولیو
