درد پنهان پولیو: داستانی از رنج، مقاومت و امید
رقیبه حمیدی
بدخشان، افغانستان (۲۹ اسد ۱۴۰۳) – خدیجه، مادر ۴۰ ساله‌ای از ولسوالی وردوج بدخشان، داستان تلخی از زندگی‌اش دارد. او مادر سه کودک است: رحمان ۱۲ ساله، عادل ۱۰ ساله، و زینب ۸ ساله.
کوچک‌ترین فرزندش زینب در یک سالگی به بیماری پولیو مبتلا شده و از آن زمان به بعد معلولیت وی همه اعضای خانواده را تحت تأثیر قرار داده است.
خدیجه می‌گوید: “وقتی زینب کوچک بود، پاهایش ضعیف شده بود و نمی‌توانست به درستی راه برود، این وضعیت نگران‌کننده باعث شد که بلافاصله وی را به یک مرکز صحی ببریم.”
در شفاخانه صلیب سرخ، داکتران تشخیص دادند که زینب به پولیو مبتلا شده است. آنها به خدیجه و شوهرش گفتند که این بیماری درمانی ندارد و میتواند منجر به مشکلات جدی و دائمی شود. اکنون زینب فلج شده و برای حرکت نیاز به کمک دارد.
خدیجه درباره تأثیر این بیماری بر زندگی خانواده‌اش می‌گوید: “دیدن اینکه دخترم نمی‌تواند مانند دیگران راه برود و باید همیشه کمک بگیرد، برایم خیلی سخت است.”
خانواده زینب با مشکلات اقتصادی زیادی نیز مواجه هستند. شوهر خدیجه، سفر محمد، بیکار است و درآمدی ندارند.
خدیجه می‌گوید: “هزینه‌های درمان زینب و نیاز به مراقبت‌های ویژه فشار زیادی به ما وارد کرده است، برای خانواده‌هایی مثل ما که در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنیم، این مسائل بسیار سخت است.”
زینب کوچک‌ترین فرزند خدیجه در یک سالگی به بیماری پولیو مبتلا شده و از آن زمان به بعد معلولیت وی همه اعضای خانواده را تحت تأثیر قرار داده است © افغانستان عاری از پولیو /۳۰۴۱/ رقیبه حمیدی
با وجود این مشکلات، خدیجه و خانواده‌اش به حمایت از زینب ادامه می‌دهند. او می‌گوید: “ما در خانواده‌مان با دخترم خیلی مهربان و دلسوز هستیم. برادران و خواهرانش هم به او محبت می‌کنند و سعی دارند تا جای ممکن او را راحت کنند.”
رحمان، برادر بزرگ زینب، درباره احساساتش نسبت به وضعیت خواهرش می‌گوید: “دیدن خواهرم در این وضعیت برای من بسیار دردناک است، من هر روز با نگرانی به وضعیت او نگاه می‌کنم، اما سعی می‌کنم قوی باشم و از او حمایت کنم.”
وی ادامه می‌دهد: “آرزویم این است که وضعیت خواهرم بهبود یابد و بتواند به زندگی عادی برگردد، امیدوارم که روزی بتوانیم از مشکلات عبور کنیم و او بتواند به مکتب برود و با دوستانش بازی کند.”
رحمان همچنین بر اهمیت واکسیناسیون تأکید می‌کند و می‌گوید: “پیام من به همه خانواده ها این است که اهمیت واکسیناسیون را جدی بگیرند و از جلوګیری در برابر مرض پولیو غافل نشوند، واکسین‌ها می‌توانند اطفال را از امراض خطرناک مانند پولیو محافظت کنند.”
داکتر رامز سیدی نیز بر اهمیت واکسیناسیون تأکید می‌کند و می‌گوید: “پولیو یک مرض ویروسی است که میتواند به فلج دائمی و یا حتی به مرګ منجر شود، اما واکسین پولیو میتواند از این مرض ویرانګر جلوګیری کند.”
وی ادامه می‌دهد: “خانواده‌ها باید در مقابل این ویروس جدی عمل کنند و واکسین پولیو را به موقع به اطفال شان بدهند تا از ابتلا به این مرض جلوگیری شود.”
رحمان، برادر بزرگ زینب، درباره احساساتش نسبت به وضعیت خواهرش می‌گوید: “دیدن خواهرم در این وضعیت برای من بسیار دردناک است، من هر روز با نگرانی به وضعیت او نگاه می‌کنم، اما سعی می‌کنم قوی باشم و از او حمایت کنم.” © افغانستان عاری از پولیو /۳۰۴۱/ رقیبه حمیدی
داکتر سیدی افزود: “زمانی که یک طفل به این مرض مبتلا می‌شود، بار سنگینی بر دوش خانواده و جامعه می‌افتد، چون طفل معلول می‌شود و نمی‌تواند مانند یک فرد سالم زندګی کند.”
داستان زینب بر اهمیت آگاهی‌رسانی و آموزش در مورد واکسیناسیون تأکید می‌کند. وقتی خانواده‌ها اهمیت واکسین‌ها را درک کنند و دسترسی به آنها فراهم شود، می‌توان بسیاری از این مشکلات را از بین برد. بهبود زیرساخت‌های صحی، افزایش دسترسی به واکسین‌ها و حمایت‌های اجتماعی از جمله اقداماتی است که میتواند به کاهش موارد پولیو و بهبود زندگی افرادی مانند زینب کمک کند.
در نهایت، این داستان یک یادآوری مهم است که هر طفل سزاوار فرصتی برای زندگی سالم و پرانرژی است. واکسیناسیون نه تنها از اطفال محافظت می‌کند، بلکه آینده‌ای روشن‌تر برای جوامع ایجاد می‌کند.
با توجه به این واقعیت، همه باید در جلوگیری و مبارزه با بیماری‌های قابل پیشگیری مانند پولیو مشارکت کنند و به هر طفل این چانس را بدهند که در آینده‌ای بهتر رشد کند.
