مرض پولیو عبدالبصیر را مجبور به گدایی کرده است

مرضیه فروتن

هرات، افغانستان (۲۴ حمل ۱۴۰۳) – عبدالبصیر روی ویلچیر در کنار جاده در شهر هرات نشسته و دختر ده ساله اش وی را از یک محل به محل دیگر انتقال می دهد.

این مرد چهل ساله در یک سالگی به پولیو مبتلا شده و یک پا اش از حرکت افتاده است.

عبدالبصیر پدر شش فرزند است که فرزند کلان اش یک دختر دوازده ساله و کوچک ترین اولادش، یک پسر شش ماهه است.

خانواده این مرد معلول در منطقه غریب نشین شالبافان در جنوب شهر هرات در یک خانه کرایی زندگی می کند.

عبدالبصیر همه روزه توسط ویلچیرش از خانه تا شهر هرات میاید و ویلچیر وی را یک دختر ده ساله اش حرکت می دهد که به ګفته وی رفت و آمد از خانه به شهر و از شهر به خانه حدود چهار ساعت طول می کشد.

او می گوید، به علت واکسین نشدن در دوران کودکی، به پولیو مبتلا شده است.

 

عبدالبصیر به علت فلج بودن کار کرده نمی تواند و برای پیدا کردن نفقه خانواده اش مجبور به گدایی شده است©  افغانستان عاری از پولیو/۱۴۰۳/ مرضیه فروتن

 

وی افزود: «وقتی که کودک بودم، خانواده ام در ولسوالی کشک کهنه ولایت هرات زندگی می کرد، در آن زمان کمپاین واکسین پولیو تطبیق نمیشد و خانواده ام من را واکسین نکرد.»

عبدالبصیر با اشاره به سختی های زندګی شان اضافه کرد: «به خاطر واکسین نشدن، در یک سالگی به پولیو مبتلا شدم، هیچ گاهی در زندگی نتوانستم که به روی پاهای خود راه بروم.»

 

سختی های ناداری و گرسنگی

عبدالبصیر به علت فلج بودن کار کرده نمی تواند و برای پیدا کردن نفقه خانواده اش، مجبور به گدایی شده است.

او همه روزه در کنار جاده ها روی ویلچیر می نشیند تا کسی بیاید و با وی کمک کند.

به گفته او، بسیاری از روزها که کسی کمک نمی کند، مجبور می شود که با نان خشک و چای روزه بگیرد.

وی افزود: «بعضی روزها مردم نان خشک و یا هم غذا کمک می کنند، این غذا را به خانه می برم و شب با خانواده می خوریم، اگر کسی کمک نکند، هیچ چیزی برای خوردن نداریم و مجبور هستیم که با کودکان خود شب ها گرسنه بخوابیم.»

این مرد معلول اضافه کرد، وقتی که با نان خشک و چای سحری می کند، تمام روز گرسنه میباشد؛ نه تنها او، بلکه تمام خانواده اش گرسنه میباشد، روزه گرفتن با شکم گرسنه بسیار سخت است.

عبدالبصیر گفت، اگر معلول نمی بود زندگی بهتری داشت و مجبور نبود که برای پیدا کردن نان به خانواده اش دست به گدایی بزند.

 

واکسین تنها راه نجات از پولیو

عبدالبصیر سه کودک زیر پنج سال دارد و در هر کمپاین واکسین پولیو یگانه دغدغه این مرد معلول واکسین کردن کودکان شان است.

او گفت، به خاطر ترسی که از پولیو دارد، در هر کمپاین کودکان خودرا واکسین می کند.

وی افزود: «اگر به هر علتی کودکانم از واکسین باز بمانند، آنها را به کلینک می برم و واکسین می کنم.»

عبدالبصیر اضافه کرد، خواست او از همه خانواده ها این است که کودکان زیر پنج سال خودرا واکسین کنند، اگر هر کدام از والدین در زمینه واکسین کردن کودکان شان سهل انگاری کند، کودکان شان مانند وی مصاب به پوللیو و معلول خواهند شد.

او گفت، اگر پدر و مادرش در کودکی او را واکسین می کردند، اکنون مانند انسان های سالم راه می رفت و زندگی بهتری می‌داشت.

در جامعه فقیر افغانستان که انسان های سالم از فقر و مشکلات اقتصادی رنج می برند، زندگی افراد معلول بسیار دشوار است.

سید اشرف سادات یک فعال جامعه مدنی گفت، هزاران معلول پولیو در گوشه و کنار افغانستان در اوضاع بسیار دشوار زندگی می کنند و کاملا فراموش شده اند.

وی افزود: «در کنار مردان معلول، زنان معلول هم هستند که پولیو آنان را فلج ساخته و در محرومیت کامل زندگی می کنند؛ این زنان حتی از ابتدایی ترین حقوق انسانی شان محروم هستند.»

او اضافه کرد، در اوضاع فعلی که مشکلات اقتصادی و فقر به اوج خود رسیده، زندگی معلولان بسیار سخت شده است، حقوق معلولیت که در قوانین به معلولان قایل شده، هیچ وقتی عملی نمی شود.

به باور سادات، برای نجات نسل آینده افغانستان از پولیو، باید در سراسر کشور کمپاین واکسین پولیو راه اندازی شود تا هیچ کودکی از واکسین محروم نشود.

شمار افراد معلول در ولایت هرات مشخص نیست، اما در هر گوشه شهر و ولسوالی ها افراد معلول دیده می شوند که به سبب مرض پولیو دچار این حالت شده اند.