قربانی پولیو، قهرمان باسکتبال: داستان الهام‌بخش حبیب‌الله
خوست، افغانستان (۴ قوس ۱۴۰۳) – بازی باسکتبال به اوج خود رسیده بود و تماشاگران حاضر با هیجان آن را دنبال می‌کردند. در میان بازیکنانی که روی ویلچر بودند، یک بازیکن در لحظه‌ای حساس توپ را به سمت حلقه تیم مقابل پرتاب کرد و تیم خود را به پیروزی رساند.
این بازیکن معلول، حبیب‌الله ۲۶ ساله، باشنده ولسوالی مندوزی ولایت خوست است که در شش ماهگی به مرض پولیو (فلج اطفال) مبتلا شد و پای راستش فلج گردید.
حبیب‌الله ماجرای تلخ زندگی خود را از زبان مادرش چنین بیان می‌کند: «شش ماهه بودم که تب شدیدی گرفتم. بعد از مراجعه به شفاخانه مشخص شد که به مرض فلج اطفال مبتلا شده‌ام.»
او دلیل ابتلای خود به پولیو را عدم واکسیناسیون در طفولیت می‌داند و می‌گوید: «اگر خانواده‌ام در طفولیت مرا واکسین پولیو کرده بودند، هرگز به این مرض لاعلاج مبتلا نمی‌شدم و امروز سالم بودم.»
حبیب‌الله باور دارد که در گذشته آگاهی در مورد خطرات پولیو و اهمیت واکسیناسیون بسیار کم بود و بسیاری فکر می‌کردند واکسین به سلامت اطفال آسیب می‌زند، متأسفانه او نیز قربانی این طرز تفکر غلط شده و حالا بار روی دوش دیگران است.
حبیب‌الله که فرزند کلان خانواده است، می‌گوید پدر و مادرش در مقایسه با سایر خواهر و برادرانش به او اولویت می‌دهند تا احساس ناتوانی و ناامیدی نکند.
وی به دلیل مشکلات اقتصادی تعلیم را در نیمه رها کرد، اما در اوایل جوانی به بازی باسکتبال علاقه‌مند شد.
او می‌گوید: «هرچند معلول بودم و پاهایم با من همراهی نمی‌کردند، اما برای پیشرفت در باسکتبال بسیار تلاش کردم و با مشکلات زیادی مبارزه کردم تا اینکه به عنوان یک بازیکن خوب شناخته شدم و عضو تیم ولایتی خوست هستم.»
به گفته او، وقتی در میدان بازی می‌کند، به معلولیت خود فکر نمی‌کند، بلکه برای پیروزی تیمش تلاش می‌کند: «می‌خواهم به این وسیله به کسانی که به دلیل پولیو یا دلایل دیگر معلول شده‌اند، نشان دهم که با اراده و همت، هر چیزی ممکن است.»
حبیب‌الله خوشحال است که تیم باسکتبال افراد معلول که او عضو آن است، در برابر تیم‌های ولایتی مختلف، از جمله کابل، بازی کرده و همه را برده‌اند.
این بازیکن معلول، حبیب‌الله ۲۶ ساله، باشنده ولسوالی مندوزی ولایت خوست است که در شش ماهگی به مرض پولیو (فلج اطفال) مبتلا شد و پای راستش فلج گردید. © افغانستان عاری از پولیو/ ۱۴۰۳/ رحمت الله مرجانخیل
او با توجه به معلولیتی که به دلیل پولیو دارد و هنوز هم شیوع این ویروس در جامعه را می‌بیند، پیامی برای مردم دارد و می‌گوید: «پولیو یک مرض خطرناک است که اطفال را با فلج دائمی و حتی مرگ مواجه می‌کند، اما با واکسیناسیون می‌توان به سادگی از آن جلوگیری کرد، واکسین اطفال علیه پولیو مسئولیت مهم هر خانواده‌ای است، من خودم قربانی پولیو هستم؛ اگر خانواده‌ام در آن زمان واکسین را جدی می‌گرفتند، امروز با مشکلات معلولیت دست‌وپنجه نرم نمی‌کردم.»
قسمت‌الله قربان، کپتان تیم حبیب‌الله که همواره او را تشویق می‌کند، می‌گوید: «حبیب‌الله با اراده قوی و مهارت‌های عالی نقش مهمی در موفقیت‌های تیم ما دارد، او برای سایر افراد معلول که معلولیت را مانع پیشرفت می‌دانند، یک انسان الهام‌بخش است.»
او می‌گوید که حبیب‌الله می‌خواهد با این کار خود به هر طفل و جوانی که با معلولیت مواجه است، نشان دهد که هرگز از آرزوها و اهداف خود دست نکشند.
ولی‌گل، دوست دوران طفولیت حبیب‌الله، می‌گوید: «حبیب‌الله از طفلی دوست نزدیک من بوده است، ما در مکتب نیز باهم بودیم، اما متأسفانه فقر باعث شد او تحصیلات خود را نیمه‌کاره رها کند، پدرش به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور به مسافرت شد و آرزوی تحصیل او ناتمام ماند.»
به گفته ولی‌گل، هرچند حبیب‌الله با مشکلات سختی در زندگی روبه‌روست، اما مشغولیت او به باسکتبال توانسته بخشی از مشکلات او را کاهش دهد.
او می‌گوید: «حبیب‌الله علاوه بر اینکه یک دوست خوب است، برای ما یک قهرمان صبر و تلاش نیز محسوب می‌شود.»
داستان حبیب‌الله نمونه زنده‌ای از اراده، تلاش و موفقیت است، او نه تنها با معلولیت خود مبارزه می‌کند، بلکه به عنوان یک فرد الهام‌بخش برای دیگر افراد معلول، پیام زندگی و امید را ارائه می‌دهد.
تراژدی معلولیت حبیب‌الله به دلیل پولیو، درسی برای جامعه است که باید اهمیت واکسیناسیون، به ویژه واکسین پولیو، را برای حفظ سلامت اطفال جدی بگیرند.
رحمت‌الله مرجانخیل، افغانستان عاری از پولیو
